1-) “Selef’in mezhebini ortaya koyup, kendisini ona nispet eden kınanmaz. Bilakis bunun ittifakla kabul edilmesi gerekir. Zira selefin mezhebi haktan başkası değildir.” (Mecmuu’l‐Fetava 4/194)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

2-) “Hiç kimsenin bir bid’ati diğer bir bid’at ile reddetmeye ve bir bâtılı diğer bir bâtıl ile karşılamaya hakkı yoktur.” (Minhacu’s‐Sunne 3/77)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

3-) “Kesinlikle belirtiriz ki, iyice düşünülürse, bid’at ehlinin vahiyden veya aklî olanlardan getirdiği delillerin neredeyse tamamı kendilerinin aleyhine bir delildir.” (Mecmuu’l‐Fetava 6/254)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

4-) “Allah’ın kelamına ve rasulünün kelamına aklıyla kulak veren, kalbiyle tedebbür eden kimse onda, başka bir nazım veya nesir sözde bulamadığı anlayış, lezzet, hidayet, kalplere şifa, bereket ve faydayı bulur.” (İktidau’s‐Sırati’l‐Mustakim 1/284)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

5-) “Hidayet nerede olursa Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ve ashabıyla beraber döner. O’ndan başkasının ashabı ise her yere dönerler.” (Minhacu’s‐Sunne 5/182)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

6-) “Faziletli nesepler övülür. Çünkü bu hayırlı amelin beklendiği bir yerdir.” (Mecmuu’l‐Fetava 4/284)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

7-) “Kulların hidayete olan ihtiyaçları, rızka ve yardıma olan ihtiyaçlarından daha büyüktür.” (Mecmuu’l‐Fetava 22/402)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

8-) “En büyük keramet istikametten ayrılmamaktır.” (el‐Mustedrak Ala Mecmui’l‐Fetava 1/129)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

9-) “Mü’min, diğer mümine karşı biri diğerini yıkayan iki el gibidir. Bazı kirler ancak bir tür sertlikle giderilir. Lakin bu temizlik için şarttır. Bununla beraber bu sertliği övmeyiz.” (Mecmuu’l‐Fetava28/53)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

10-) “İlhad ve bid’at ehliye, onların arkasını kesecek bir münazara yapmamış olan kimse İslam’ın hakkını vermemiş ve ilim ile imanın gereğini yerine getirmemiş demektir. Onun sözlerinden gönüllere şifa ve nefislere itminan hasıl olmadığı gibi, sözleri ilim ve yakîn de ifade etmez.” (Der’u Tearuzi’l‐Akli ve’n‐Nakl 1/207)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

11-) “Asıl hapis olan kalbini Rabbi Teâlâ’dan hapseden kimsedir. Asıl esir ise hevasının esiri olandır.” (el‐Mustedrak Ala Mecmui’l‐Fetava 1/154)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

12-) “Sonrakilerden olup, öncekilerden bağımsız olarak ortaya konan, öncekilerden hiç kimsenin söylemediği her görüş hatadır. Nitekim İmam Ahmed b. Hanbel rahimehullah:“Seni imamın olmayan bir mesele hakkında konuşmaktan sakındırırım” demiştir.” (İkametu’d‐Delil Ala İbtali’t‐Tahlil 2/308)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

13-) “Kendisini batıl ile yücelten kişi, hatalı bile olsa her söylediğinin desteklenmesini isteyen kişidir.” (Mecmuu’l‐Fetava 10/292)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

14-) “Bid’at ehline reddiye veren kişi mucahiddir.” (Mecmuu’l‐Fetava 4/13)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

15-) “Hayâ sahibi kimsede kötülükten etkilenme ortaya çıksa da onun çirkin fiilleri engelleme isteği vardır. Arsız kimse ise hayâlı değildir. Onda hayâ olmadığı gibi kendisini bundan alıkoyacak iman da yoktur.” (Mecmuu’l‐Fetava 10/93)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

16-) “Kulun duada rabbinden olmamış bir şeyi yapmasını istemesi duada aşırılıktandır.” (Mecmuu’l‐Fetava 1/130)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

17-) “Fitneye ancak Allah’ın emrettiği şeyin terk edilmesi sebebiyle düşülür. Çünkü Allah Subhanehu hakkı emrederken sabrı da emretmiştir. Fitne ise ya hakkı terketmekten ya da (hak üzerinde) sabrı terk etmekten dolayı olur.” (el‐İstikamet 1/39)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

18-) “Kim delilden ayrılırsa yoldan sapar. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in getirdiğinden başka da delil yoktur.” (el‐Mustedrak Ala Mecmui’l‐Fetava 2/1)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

19-) “Sünnet ve taat ehlinin yüzleri büyüdükçe güzellik ve değeri artar. Hatta onlardan birinin büyüklüğü, küçüklüğünden daha güzel olur.” (el‐İstikamet 2/365)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

20-) “Ümmet, her ilim dalında ilimle dolmuştur. Allah kimin kalbini nurlandırırsa buna ulaştırmakla onu hidayet eder. Kimi de kör ederse kitaplar arttıkça şaşkınlığını ve sapıklığını artırır.” (Mecmuu’l‐Fetava 10/665)

Şeyhulislam İbn Teymiyye

21-) “Hakka boyun eğmekten büyüklenen kimse bâtıla boyun eğmekle müptela olur.” (Mecmuu’l‐Fetava 5/36)

Şeyhulislam İbn Teymiyye